Dag 4 in Chilliwack…
De dag begint met een grote lach! Het wordt een super zonnige dag en zo’n 20’C, joepie! Het is zo ongeveer 7:00 en ik hoorde de vuilniswagen langs komen.
Vanuit de rechterkant bediende hij de wagen en stond te rijden, een apart gezicht om de dag mee te beginnen. Straks blauwe lucht en een mooie dag voor weer een nieuwe hiking! Bert heeft een mooie uitgezocht die hier 45 minuten rijden vandaan ligt. Je rijdt als het ware tussen de Canadese en Amerikaanse bergen door, een afstand hemelsbreed van zo’n 5 kilometer. Maar eerst wakker worden onder het genot van koffie/broodje en de jacuzzi! Wat een op en top relaxte manier om de dag te beginnen.
Bert werkt nog een paar uur om de collega’s weer op weg te helpen en rond de klok van 10 uur zitten we in de auto op weg naar weer een mooie dag! Onderweg gaan we eerst langs de rivier en zien daar diverse vissen zwemmen, zalm, forel en er stond een Steur op de kant.
Vervolgens reden we verder en gingen met de 4-wheel drive off road naar boven. Bert vertelde dat op dat punt een heel mooi uitzicht is en ook de start van een andere hike welke hij met een vriend eens heeft gelopen. Toen ze terug kwamen stonden ze daar met een AK-47 te schieten. Schijnt nog al een geliefd plekje te zijn om je met vuurwapens uit te leven… Hmm, wat zal ik er van denken… Om nou met een loodvergiftiging naar huis te gaan, nee liever niet. Maar het avontuur gaan we ook niet uit de weg! Boven aangekomen zijn we helemaal alleen en ik kijk mijn ogen uit naar het fantastische uitzicht welke je vanaf dit punt hebt, echt super mooi! Ik loop heen en weer en zie een huls liggen, en nog één en nog één, jeetje, het ligt hier vol!! We lopen wat rond en ik zie kapot geschoten bierflesjes, een schietschijf en een paar potten gas staan wat van afstand een mooie plof geeft, gok ik zo.... Indrukwekkend plekje hier!
Nadat we een mooi tijdje hebben staan genieten van het uitzicht gaan we op weg naar beneden om naar de plek te rijden waar de hike start die wij gaan lopen. We stappen in de auto, doen de gordel om en pruttel de prut, nee hè? Niet uit de P-stand te krijgen, niets maar dan ook niets lukte… er lichtelijke schok door mij heen, we reden minimaal 20 minuten naar boven, telefoon verbindingen zijn daar niet, ook geen mobiel netwerk, dus als hij het echt niet meer gaat doen rest je alleen nog een lange wandeling te voet. Het goede nieuws is wel dat de wandeling naar beneden gaat. Mag ik het eens proberen, ja ga je gang! Eerst hebben we samen de auto flink heen en weer geschut, je weet nooit of je mazzel hebt dat hij wel in een andere versnelling kan, hoewel je een automaat alleen in de P-stand en de N-stand kunt starten. Ik draai de sleutel om en ga starten, toen ik de sleutel los liet bleef hij starten, de sleutel ging dus niet spontaan terug. Nadat ik hem met de hand terug had gedraaid stopte het starten. Hmm… nog eens proberen, starten en LOPEN!! Yes, hij doet het, pfff… We gaan met een grijns op ons gezicht naar beneden, wat een geluk. Bert had een paar weken geleden zo’n zelfde grapje, maar dat was een kwestie van een hele nieuwe versnellingsbak, je moet er niet aan denken dat deze ook gesneuveld zou zijn… Onderweg maken we nog wat foto’s en komen uiteindelijk bij de start van onze hike aan. We staan nog even in dubio, gaan we wel of niet de motor uitzetten en lopen of gaan we terug naar een garage? In overleg gaan we toch de tocht lopen, dus motor uit en we zien straks wel!
We lopen naar de berg en gaan van start, ik moet zeggen dat het eerste stuk mij al meteen mijn wenkbrauwen deed fronsten, maar ik liet mij niet kennen, nog niet… Na verloop van tijd werd het een flink stijl tochtje met rotsen die we moesten nemen, niet normaal. Ik dacht dat dit een rustiger tochtje zou zijn dan gisteren? Nou ja, dat is het ook… Huh? Nou ik vind deze wel een stuk zwaarder lopen dan die van gisteren.
Echt stijl omhoog met stappen van de ene rots op de andere rotsblok lopen, je moet er van houden. Ik hou nog een tijdje vol maar begin toch wel mijn benen te voelen. Voorzichtig begin ik wat te pruttelen maar ik wil wel de top halen, ik laat mij niet kennen. Na ruim een uurtje lopen komen we boven aan bij een fantastisch mooi meer, echt ik had dit voor geen goud willen missen, maar wat was de tocht naar boven zwaar. Ik kijk mijn ogen uit hier, wat een fantastisch mooi gebied hier boven aan de berg!
Na een tijdje krijg ik het vrij koud, het is hier boven waarschijnlijk een graad of vijf dus in combinatie met een zeiknat t-shirt en twee vesten logisch dat ik het koud krijg. Ik stel voor om de tocht terug aan te vangen voordat ik hier nog ff een longontsteking oploop.
Gelukkig is de weg naar beneden ook geen makkelijke en kort na het vertrek heb ik het al weer aardig warm. Na een tijdje komen we weer beneden aan en ben blij dat ik in de auto zit en dat hij start!! Maar wat een loodzware tocht was dit. Morgen zouden we een nog mooiere gaan doen, maar ik pas even. We gaan morgen iets anders verzinnen. Thuis gekomen duik ik na twee boterhammen en een kop koffie lekker in de jacuzzi en laat de massagestralen mij heerlijk verwennen. Nadat we weer aangekleed waren hebben we nog tot over half zes in de volle zon kunnen zitten op het terras van Bert en Sandra voor hun huis, het is dan nog een graad of twintig, super lekker gewoon!! Het is bijna 19 uur en we gaan zo ergens lekker uit eten, vandaag is dat een restaurant Kuro . Dit restaurant heeft voor elk wat wils, ik kies voor een vis spies vooraf, echt super lekker!!
Als hoofdgerecht heb ik een spicy kip terriayki, oh wat is dit lekker zeg!! Dit is ook weer een restaurant waar echt een top-kok in de keuken staat, wat een smaakvolle maaltijd! We rijden weer naar huis, kijken nog even wat TV en gaan lekker slapen, ik weer een fantastische dag gehad!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten