Van Schiphol naar Vancouver… Eindelijk is het zo ver, ik ga naar Canada!! Vanmiddag rond 13h20 stond de vlucht gepland om met een 777 naar Canada te vliegen. Uiteraard met de vertrouwde KLM.
Onze Hond Kimmie wil heel graag mee zo te zien, maar helaas... ik zal haar echt missen twee weken lang!
Om 10h40 zijn we met de auto van Purmerend naar Schiphol gereden waar we, ondanks de file op de A7 keurig op tijd aan kwamen, zo rond 11h20 stond ik aan de balie. Alles ging heel soepel bij het inchecken en ik kreeg een boarding-pass mee voor stoel 11C, Economy Comfort, Top-stoel!!
We gaan eerst een lekker bakkie koffie drinken, Inge en Dave brengen mij weg, vandaag eens niet met de trein. We zitten gezellig te kletsen en de tijd vliegt zoals gebruikelijk. De koffie is heerlijk maar met de ministroopwafels kun je iemand lelijk pijn doen, niet door te komen. Dave maakt hem in zijn handen warm anders kost het zijn kiezen ;-) Op naar de douane en ook dat verloopt soepel, even langs de tax-free winkels en op naar de gate E6. Ik vlieg met een triple 7, mooi toestel in een drie-drie-drie opstelling. Op rij 10 heb je een twee-drie-twee opstelling waardoor je voor stoel 11C en 11G geen stoel voor je hebt, dus strekken die benen. Via de Priority Line lekker snel naar de scanner, even de armen in de lucht, scannen… klaar. Top apparaat! Moeten ze gewoon overal neerzetten, gewoon voor een ieders veiligheid. Wil je niet in dat ding staan, ga je gewoon niet vliegen… Veiligheid voor alles! We gaan spoedig aan boord en alles verloopt redelijk snel, het is echt hondenweer buiten met een forse wind, dus vanuit de cockpit krijgen we al de melding dat het eerste stuk niet echt comfortabel gaat zijn, mijn stoel in ieder geval wel!!
Ach, een beetje pittig windje en lekkere slagregens maakt het weer spannend, nietwaar? Rond 13h40 is het zo ver en gaan we de lucht in, lekker schuddend zoeken naar een baan door de wind en regen, blijft een topattractie!! Na een twintig minuten zijn we in een rustige baan beland en vliegen we met twee kleine stukjes turbulentie naar Vancouver. Er zit een zeer gezellige crew aan boord en ik klets hier en daar wat met de dames over van alles en nog wat. Naast mij zat weer zo’n ouwe zeikdoos die een kastje onder de stoel voor haar had, ja vervelend maar het is niet anders, je kunt hem moeilijk weghalen. Het eten is verrukkelijk, gehaktballen met rode kool en puree, echt zeer smaakvol. Ongeveer een 40 minuten voor landing maakt de gezagvoeder ons er op attent dat we boven de besneeuwde bergen van British Colombia vliegen wat een prachtig gezicht is.
Ruim voor tijd zetten we de landing in en komen met een geruisloze landing aan op de luchthaven Vancouver om 13:40 uur. Schema aankomsttijd was 13h55 plaatselijke tijd, het is hier in British Colombia 9 uur later.
Op naar de douane… nou dat was een eitje, in het vliegtuig vast een formulier invullen, afgeven, stempels erin, wat onnozele vragen beantwoorden waarom je maar zes dagen blijft. Uiteraard wilde de dame nog even mijn vluchtschema zien, ja je weet maar nooit of hij niet toevallig langer wil blijven. Maar nee hoor, over zes dagen ga ik door naar Orlando, Florida! Op naar de kofferband, nummer 24 is het geworden, echt na vijf minuten al kwam mijn koffer als een van de eerste (met priority label) eraan en hup naar de laatste hobbel om je formulier af te geven, daar staan wat codes op die je zelf niet kunt ontcijferen maar de douanebeambte wel, dus altijd spannend of je koffer wel/niet een security check krijgt. Ik heb mazzel en sta rond 14 uur al buiten. Bert staat al op mij te wachten en we zitten binnen no-time in de auto op weg naar Chilliwack, heerlijk om eindelijk eens te kijken hoe mijn collega en maatje hier woont met Sandra. We hebben dagelijks contact over de telefoon om werk over te dragen en te sparren en hij komt gemiddeld drie keer per jaar naar NL toe om onze collega’s instructie te geven over ons software programma, maar naar deze trip heb ik echt lang uitgekeken! We rijden door een redelijk rustig Vancouver naar Chilliwack en ik kijk onderweg uit op mooie bergen met besneeuwde toppen.
Na een mooie rit, welke deels binnendoor gereden, komen we aan bij het huis van Bert en Sandra. Sandra zit heerlijk in het zonnetje voor het huis te genieten van het prachtige weer! We halen de koffer uit de auto, zetten die in mijn slaapkamer en krijg meteen een rondleiding in het huis. Wat een prachtig huis op een mooie locatie is dit, wat is dit genieten zeg, geweldig. Kan mij voorstellen dat Sandra na een jaar of tien weer graag terug wilde naar haar roots. We zitten heerlijk in de zon bij een graad of 18 te praten en eigenlijk raken we niet uitgepraat, dit gaat een mooi weekje worden!
We eten vanavond een eend van de BBQ en Sandra heeft hem/haar al volgestopt met lekkere vruchten en andere lekkernijen om hem een goede smaak mee te geven. De eend had zijn vlieguren erop zitten, dus voor onze vrienden die het zielig vinden voor de eend misschien een lichte troost. Nadat Bert de BBQ op bijzondere wijze had aangestoken ging de eend op het spit een ruim uurtje draaien.
Af en toe smeerden we hem lekker in zodat hij niet verbrandde. Zo lezen jullie weer dat we hem tot op het laatst goed hebben verzorgd.
De BBQ is, zoals ik al zei op een speciale manier aangestoken… Bert heeft een speciaal verwarmingselement dat hij tussen de kooltjes legt en deze even in het stopcontact doet. Binnen no-time zijn de kooltjes roodgloeiend en is de BBQ gereed voor gebruik. Niet zitten te klooien met aanmaakblokjes en/of stierepis. Ja, u leest het goed, stierepis is ons woord voor spiritus. De eend maakte zijn laatste rondjes en wij zaten heerlijk in de zon te wachten op het resultaat, dat mocht er zijn kan ik u verklappen! Hij smaakte heerlijk, hij had precies de juiste vlieguren om lekker smaakvol op tafel te worden geserveerd.
Na het eten hebben we nog gezellig zitten napraten bij de open haard maar om een uur of half tien gingen bij mij de kaarsjes uit, toen was het in NL al half zeven, dan zit ik normaal al ruim een half uur in de auto op weg naar het werk…. Gaap!! Morgen maken we er weer een mooie dag van! Welterusten en tot morgen! Tot het volgende verslag…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten