Dag 6 vertrek uit Chilliwack, vliegen van Vancouver naar Orlando….
Helaas komt aan elk leuk uitje een eind, zo ook aan deze trip naar Chilliwack! Vandaag moet ik helaas weer weg om mijn reis te vervolgen in Kissimmee, Florida! Ook heel leuk maar ik was hier nog niet uitgekeken, zeker de omgeving van Vancouver wil ik nog graag eens bekijken, bijvoorbeeld met een boottocht mee voor Whale Watching, of te wel orca's spotten!! En niet te vergeten een rondleiding in de Boeing Fabriek vlakbij Seattle, die had ik nog wel erg leuk gevonden! Wat ik ook erg leuk vind is een rondvlucht met een watervliegtuigje.... Goede reden om nog een terug te gaan. We staan deze morgen om 7 uur op en ga lekker even onder de douche en stap fris mijn kleren in om naar Vancouver te gaan. We zien op het nieuws dat Vancouver potdicht van de mist zit en dat er al aardig wat vluchten zijn geannuleerd.
Ach, ik weet nog niet eens of ik via Minneapolis ga, dat geeft KLM op in mijn boeking of via Salt Lake City wat Delta voor mij in gedachte heeft.
Dus op weg naar Vancouver vanuit een bijzonder zonnig Chilliwack en inderdaad onderweg rijden we de mist tegemoet en op sommige momenten is het inderdaad dichte mist.
Op Vancouver aangekomen parkeren we de auto in de parkeer garage en lopen we naar de balie van Delta Airlines. Waar gaat de reis naar toe, nou volgens mij naar Minneapolis en dan door naar Orlando. Ik geef mijn paspoort af en floep…. U gaat via Salt Lake City! Prima…wat maakt het uit. De baliemedewerker probeert mij in te checken maar dat lukt niet, hmm… even aan mijn collega vragen. Nee, die lukt het ook niet, ik moet even bellen, prima hoor we hebben tijd zat. Door achter de schermen wat in de computer aan te passen kan ik dan eindelijk mijn boardingpassen in ontvangst nemen, 1ste vlucht stoel 8C en tweede vlucht krijg ik een stoel met wat meer beenruimte van hem, 26D… Thanks! Ik ga nog even heerlijk met Bert samen ontbijten, het was werkelijk een super ontbijt, ik was voor de hele dag verzadigd.
Gebakken eieren met zalm en garnaaltjes en een hoeveelheid gebakken aardappeltjes. Tja, ik zeg niets meer, het is 10 uur in de ochtend! Pfff…. Na het ontbijt wordt het toch echt tijd om afscheid te nemen en rond 11 uur ga ik richting de US-costums, dat is wel lekker dat je hier al je douane formaliteiten hebt gehad, dan vlieg je in de VS als binnenlandse vlucht en heb je geen last van die poppenkast meer. De douane formaliteit is een eitje, in eerste instantie vroeg ze wat ik ging doen maar nadat mijn paspoort door de registratie was gegaan was het oké, linker vingers, duim, rechter vingers, duim, klaar! Foto maken, ff lachen in de camera en hup weer een stempel erbij. Enjoy your stay! Thanks! En daar gaan we weer, schoenen uit, riem af, alles in de bakken en hup door de scan… allemaal weer prima in orde, dus ik sta binnen 12 minuten vanaf dat ik Bert gedag zei aan de andere kant van de douane, niet slecht. Ik zou hem ff een whats-app sturen als ik erdoor was maar zie dat mijn hele adresboek uit mijn telefoon is…. Gloeiende Grrr….een adrenaline shock ging door mij heen. Ik stond even het ‘onze vader’ van achter naar voren te lezen, maar gelukkig heeft Vancouver Airport draadloos internet dus de eerste contacten kwamen via Icloud weer terug. Maar voordat alles er weer netjes instaat gaan er wel even wat minuten (bijna 60!!) overheen, heb 950 contacten in mijn telefoon staan… Ik kreeg ook eerst van Bert een Whats-app of ik er al door was, gelukkig kon ik hem snel antwoorden dat dat gelukkig het geval was. Pfff, wat een gedoe! We vertrekken van af gate 90 welke vlakbij is, ik loop eerst nog even een rondje door de hal om te shoppen, maar ach, ook dat is hier op dit vliegveld niet echt super. Ik loop naar de gate toe en zie dat de ROLTRAP het niet doet dus moet ik weer lopen, ja Rob, je leest het goed!!
Er komt een sigaar om de hoek en dat is ons vliegtuigje naar Salt Lake City. Een Regional Jet CRJ-900 van Delta Connections.
Waar je net een plastic tasje in de bin boven je hoofd kunt doen, in ieder geval niet mijn bescheiden trolley. Prima op tijd vertrokken, ruim 20 minuten voor schema geland in Salt Lake City, al met al toch nog ene ruime overstap van 1h20 nu.
Ik loop wat rond op het vliegveld en ga rustig aan naar de gate, ik zie mijn naam op het scherm al aardig omhoog gaan, met een beetje geluk zit ik voorin. Laat ik dat beetje geluk nog hebben ook, heerlijk. Ik zit prinsheerlijk op een prima stoel in de first class. Jammer dat de vlucht bijna veertig minuten voor schema tijd aankomt in Orlando… om 23:04 uur zetten we de wielen aan de grond en oh, wat heerlijk… home sweet home! We staan redelijk snel aan de gate, loop naar de monorail die ons naar de hal brengt. Koffer ophalen, langs Alamo voor de auto, alles loopt soepel! Ik loop naar de garage en heb mijn ‘fooi’ al in mijn hand. Ze zitten met z’n vieren in het hok maar één zit er op te letten en ziet geld bij mijn papieren, ik loop wel even met u mee… Graag! We lopen naar de auto’s toe en hij vraagt welke ik wil hebben, ik geef hem vast zijn fooitje en hij vraagt mij of ik die nieuwe Chrysler Town & Country wil hebben, prima zeg ik. Nou mooi, veel rijplezier! Thanks mate! Bij de gate om met deze auto naar buiten te rijden is er geen vuiltje aan de lucht dus even het rijbewijs scannen en daar gaan we, op naar huis! Alles gaat zo voorspoedig dat ik om 0:15 al thuis ben. Ik sluip naar binnen, want mijn neef en nicht met hun zoontje zijn er nog, die liggen al te slapen. Ik zie ze morgen wel. Ik val als een blok in slaap na deze gezellige dag vliegen. Slaap lekker!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten